چند نوع درمان ارتودنسی وجود دارد؟
انواع درمان ارتودنسی
میتوان درمان ارتودنسی را به درمان با دستگاههای ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک تقسیم نمود. دستگاههای ثابت دستگاه هایی هستند که در طول درمان ،امکان خارج نمودن آنها از دهان توسط بیمار وجود ندارد . دستگاههای متحرک انواعی هستند که بیمار میتواند در طول درمان آنها را از دهانش خارج کند، البته گاهی این خارج نمودن ممکن است بنابر تجویز ارتودنتیست محدود به زمانهای کوتاهی مانند زمان غذا خوردن یا مسواک زدن باشد. این نوع دستگاهها در بین مردم به “پلاک” مشهورند. هدف اصلی از درمانهای متحرک در درجه اول اصلاح مشکلات و روابط فکی است و در کنار آن برای حرکات دندانی محدود نیز استفاده می شود.پلاکها ممکن است تک فکی ویا دو فکی (روی هر دو فک بالا و پایین ) باشند .
این پلاکها از یک بخش اکریلی و یک سری اجزای سیمی تشکیل شده که پلاک را سر جای خود در دهان نگه می دارند . بخش فعال دستگاه یکسری فنر و یا پیچ می باشد که با فعال کردن انها باعث حرکت دندانها یا تغییر ابعاد فکها می شود.
پلاکهای دوفکی که حجیمتر هستند برای تغییر موقعیت و اندازه فک پایین استفاده می شود که با سطوح شیبدار تعبیه شده ، اینکار را انجام می دهند.
از انجا که هدف از این پلاکها اصلاح ساختار اسکلت می باشد ، حتما باید پیش از بلوغ استفاده شوند.البته بعد از بلوغ هم امکان استفاده از این پلاکها وجود دارد ولیکن تنها نتیجه آن حرکت دندانها است که تا حدود مشخصی امکان دارد و اگر مشکل ساختار و موقعیت فکها زیاد باشد نیاز به درمانهای جراحی در کنار درمان ارتودنسی وجود خواهد داشت. (درمانهای ارتوسرجری )
بیمار باید پلاکهای متحرک را شبانه روز بجز مواقع غذا خوردن استفاده کند و معمولا ۶ تا ۹ ماه زمان نیاز است تا مشکل بیمار اصلاح شود ، البته ممکن است بیمار در مرحله بعد نیاز به استفاده از پلاکهای دیگری هم داشته باشد. در صورت اصلاح کامل مشکل فکی بیمار ، تا مدتی بیشتر باید بیمار حداقل شبها از پلاک استفاده کند تا نتایج درمان تثبیت شده و برگشت نکند.در این مرحله امکان حرکات محدود دندانها وجود دارد ولی به دست آوردن دندانهای کاملا صاف و منظم مستلزم درمانارتودنسی ثابت می باشد.البته با پلاکهای متحرک امکان اصلاح بی نظمی های مختصر دندانها در هر سنی وجود دارد.